فارسی
.JPG)
استادشیخ مرتضی تبیان سامانی
می دوم به سوی تخته.
«عین» رامی نویسم
و در پی اش «شین» را
و به «قاف» که رسیدم،
زنگ خورد.
در این جا بود که فهمیدم،
عشق همه جا،
حتّی بر تخته ی سیاه کلاس هم،
ناتمام می ماند».
شعراز:«الیکا یحیایی».
پل ارتباطی ما
موسسه خیریه صفا
مفاخر و مشاهیر استان
مطالب تصادفی
«يادايّامي که
گرامی باد یادونام
«بعد ازانعقاد
اوّل مهر ماه سال
«من در پنجّم
«خردادماه سال
چه کسی آنلاین است؟
ما 84 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم
تخته سیاه و من
«وامروز،
به آرزویم رسیدم.
در کلاس تنها هستم،
با تخته سیاه و چند گچ.
با شوق می گیرم گچی در دست.
منتشرشده در
تخته های سیاه ،سبز، سفید
